Een fotoverslag van de Mot op 15 december 2019

-Etienne Walbeek

“Zo, dat is er eentje minder in de familie.” Met deze quote doe ik het verhaal van Etienne en zijn vader geen recht. Evengoed, uit de mond van een kind van 4 jaar oud, kan zo’n uitspraak toch heel goed en plausibel in een verhaal passen. Etienne verhaalde over een ontvallen vader, over broederliefde, over de onvoorwaardelijke liefde voor een kind, een echtgenote, zijn zoon en over hoe een training ‘familieopstellingen’ in al de hectiek van het leven jou kan helpen. Een verhaal is geen verhaal als de voorzienigheid niet een belangrijke rol speelt. “Ik wist dat mijn vader mijn zieke kind zou helpen, op één of andere manier.” De emotie lag bij het eerste woord van zijn verhaal op de lippen van Etienne bestorven. Dat is waar je als Mot-publiek voor komt. Verhalen die je recht in het hart raken en waar jij jezelf aan kunt spiegelen. Coen: Four Seasons in one Day

-Gert Hens

Gert kwam voor de tweede keer een verhaal delen bij de Mot. Hij was ‘niet in topvorm’, zo liet hij ons weten. Dat maakt het publiek wel uit, dacht ik nog. Volgde een verhaal over de Provinciale Waterstaten, oude-jaars-speeches. Over ‘hoe hartverscheurend en verschrikkelijk die kunnen zijn’, maar die altijd de geschiedenis in gaan als memorabel. Waarvan acte op deze Mot Middag. Coen: We can be heroes van David Bowie

-Frenk van der Linden

De Mot Verhalen is geen competitie, maar ik permiteer mij de vrijheid om dit verhaal van Frenk tot highlight van de middag te bestempelen. Hoe kan het ook anders. Voor ons stond ruim 30 jaar journalistieke ervaring te spreken. “Ik was 13 jaar oud toen mijn moeder vertrok met aan andere man. De man die mijn vader steevast ‘mankepoot’ noemde.” Een weergaloos verhaal over zijn vader en moeder die er ‘een geweldige relatie’ op na hielden, maar die elkaar toch 40 jaar niet gesproken hadden. “De droefste dag was de dag dat je bij mij wegging. De mooiste dag is de dag van vandaag, de dag dat ik je hier na zoveel jaren weer zie staan.” Frenk maakte een documentaire over de scheiding van zijn ouders. Hij nam de gelegenheid te baat om een nieuwe documentaire voor het voetlicht te brengen. “Het spoor naar Auschwitz.” De Mot schonk de dagopbrengst van 15 december 2019 aan Frenk. Want zo’n film kost geld. Ga die documentaires zien. Ze zijn net zo bijzonder als het verhaal van Frenk. Coen : Isn’t it a pity van George Harrison

-Coen Bardelmeijer

Coen vertelde over een gebeurtenis die diepe indruk op hem maakte. Op uitnodiging van Hanneke Baaijens, die hij in the Living Museum van Rokus had ontmoet, speelde hij op de locatie Domselaerstraat van HVO/Querido in Amsterdam-Oost. Dat is een beschermde woonvorm voor mensen met een achtergrond in de psychiatrie. Voor wie de film ‘Awakenings’ met Robin Williams heeft gezien: die begrijpt meteen waar Coen in zijn verhaal op doelde. Hij speelde er voor een mevrouw van pakweg 80 jaar die de dag doorgaans voornamelijk de in apathische toestand doorbrengt. Maar niet die dag dat Coen er optrad. Zij stond er pal voor zijn neus mee te zingen met Ruby Tuesday, dat prachtige nummer van the Beatles. Aldus trakteerde hij deze vrouw, zichzelf en toehoorders op een onvergetelijk moment.

-Sandra Brandt

Sandra was er op 15 december 2019 ook voor de tweede keer. Zij nodigde het mot-publiek uit eens voorbij zelfbeklag en schaamte te gaan. “Hoeveel tijd hou je over als je daarmee stopt? Om elk moment aan te nemen om wat er is? Moed kun je voeden en voelen. Sandra is the Founder van ‘de Klaagvrije Maandag’. Een heugelijk feit die haar leven op zijn kop zette. Haar leven werd nooit meer hetzelfde. Ze schreef er een boek over wat momenteel ‘bij de drukker’ ligt. Haar tips voor een klaagvrij leven. 1. Wees 100% aanwezig. 2. Focus op je intentie. 3. Doe eens wat anders. 4. Nooit meer klagen over klagers. 5. Heb de moed om hulp te vragen. Coen : Just the way you are van Billy Joel

-Bas Oosterbaan

De middag werd afgesloten door een heuse Parlevinker. Geboren in Den Haag en geland in Friesland. Evengoed, tegenwoordig kun je hem door Amsterdamse (grachten)wateren zien en horen varen. Want Bas, Bas die verkoopt zijn gerookte paling, zalm en oesters vanaf zijn bootje, dat volgens hem niet groter is dan een notendop (lees; 6 meter). Hij voer hem via Lemmer, Elburg, de Randmeren, Zeewolde, Spakenburg, het Gooimeer (daar beleefde hij door te hoge golfslag hachelijke avonturen), Huizen en Almere-Haven, naar Amsterdam. Voor de gelegenheid had Bas een cameraman meegenomen. Die filmde zijn optreden en verhaal. Zijn ‘plafond’ heeft hij nog lang niet bereikt. Naast het parlevinken, ziet hij een toekomst voor zichzelf weggelegd als Inspirational Speaker. Het Parool, de Telegraaf, the Guardian en Binnenstebuiten heeft hij alvast gehaald. Nu de rest van de Wereld nog. “Smoked on the Water”, een prachtig verhaal.

Coen : Jan, Piet, Joris en Corneel.

Dank aan Thijs (voor het op onnavolgbaar wijze inschenken van spiritualiën) en Jolijn voor de financiële rompslomp die zo’n stichting en middag nu eenmaal met zich meebrengt.

De Mot, Voorjaar 2020. We prikken binnenkort een datum.

De volgende sprekers en vertellers zijn er op zeker. Louis Pirenne, Senior adviseur Kunst & Cultuur / Cultureel Aanjager bij Stadsdeel Nieuw-West en presentator van de Schuurshow in de Toneelschuur Rokus Loopik, Mot Initiator en team member, Wereldreiziger Joshua Baumgarten, de Nachtburgemeester van Haarlem en founder van the Irrational Library Sascha Griekspoor, kunstenaar en vrijwilliger van the Living Museum Harry Doef, directeur Leger des Heils, Amsterdam